تقصیر ماست غیبت طولانی شما
بغض گلـو گـــرفته پنهانـی شمـــا
بر شوره زار معصیتم گریه میکنی
جــانم فــدای دیده نورانی شمـــا
اللهم عجل لولیک الفرج
حرفهای یک طلبه
در این وبلاگ مباحث اخلاقی و اعتقادی و فرهنگی رو در راستای عبودیت طرح خواهیم کرد ان شاء الله
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اِذا غَضِبَ اللّهُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَیها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد
1👈اجناس آنها گران 💵
2👈 عمرشان کوتاه مى شود.
3👈 بازرگانان آنها سود نمى برند🏣
4👈میوه هایشان سالم نمى ماند🍏🍊🍌
5👈 رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد🌊
6👈 باران از آنها دریغ مى شود💦
7👈 و بَدان آنان بر ایشان مسلّط مى گردند.
بسیار مراقب اعمالمان باشیم.
📘من لایحضره الفقیه ج 1، ص 524، ح 1489
سلام
امروز نماز میت عجیبی خونده شد.
قبل از نماز مردم شعار دادن که «این همه لشکر آمده/ به عشق رهبر آمده» و «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» و این شعار به نظر من معنایی داشت که با کمترین فکری فهمیده میشه.
آقا تذکر دادند که همه باید اذکار نماز رو بخونن و این نشون میده که آقا نسبت به نماز آقای هاشمی حساس بودن و میخواستن که نماز به نحو احسنت خونده بشه.
و در خود نماز هم ذکر «لا نعلم منه الا خیرا» حذف شد و مکررا طلب استغفار شد.
واقعا نماز عجیبی بود.
🔷امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
قال إبلیس: خمسة (أشیاء) لیس لی فیهن حیلة وسائر الناس فی قبضتی ...
🔶ابلیس گفت: پنج نفر هستند که هیچ چاره ای برای آنها ندارم اما دیگر مردمان در مشت من هستند:
1. هر که با نیت درست به خدا پناه برد و در همه کارهایش به او تکیه کند
2. کسی که شب و روز بسیار تسبیح خدا گوید
3. کسی که برای برادر مؤمنش آن پسندد که برای خود می پسندد
4. کسی که هر گاه مصیبتی به او می رسد، بی تابی نمی کند
5. و هر کسی که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزیش را نمی خورد.
📚 الخصال، ج ۱، ص ۲۸۵
از مواعظ امام صادق (علیه السلام)
لرجل اجعل قلبک قریناً براً او ولداً واصلاً و اجعل علمک والداً تتبعه واجعل نفسک عدواً تجاهدها واجعل مالک عاریةً تردها.
🔆🔆 منبع
الشافی صفحه 509
حضرت درباره قلب، علم، نفس و مال در این حدیث با یک بیان شیرین و جذابی سفارش می فرمایند. قلب خودت را به منزله یک رفیق مهربان و نیکوکار، یا یک فرزند مطیع پدر و مادر و واصل پدر ومادر قرار بده! واصل در مقابل قاطع و عاقّ است. فرزند واصل فرزندی است که به پدر و مادر نیکی و مهربانی می کند. انسان سعی می کند رفیق حزب را از همه بدیها محفوظ بدارد، یا فرزند مطیع را حمایت کند. قلب خودت را هم همینطور مورد حمایت،مراقبت و ملاحظه خودت قرار بده! قلب را رها نکن به هر جا خواست برود، به هر دامی بیفتد!حواست باشد قلبت را محافظت کنی.
دانش خودت را به منزله پدری بدان که از او دنباله روی می کنی مانند کودکی که به دنبال پدرش راه می افتد مراقب است دستش از دست او بیرون نیاید، گم نشود، با علم خودت چنین رفتاری کن. دستت را از دست علم بیرون نیاور، از راهنمایی علم غافل نشو.
هواهای نفسانی خودت را به منزله دشمنی بدان که در حال جنگ با او هستی. مطلقا از کید او و از حمله او غفلت نکن! نفس اژدرهاست او کی مرده است؟ انسان گاهی خیال می کند نفس خودش را خاضع و رام کرده است، اما از نقطه ای نفس بر انسان غلبه پیدا می کند که انسان فکرش را نکرده است! باید کمال مراقبت را داشت، مثل دشمنی که انسان مواظب است که ضربه نزند، هواهای نفسانی این گونه است.
نامه اى است از امام على علیه السلام به اشعث بن قیس کارگزار او در آذربایجان.
♻️ «وَ انَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ، وَ لکِنَّهُ فى عُنُقِکَ امانَةٌ وَ انْتَ مُسْتَرعىً لِمَنْ فَوْقَکَ. لَیْسَ لَکَ انْ تَفْتاتَ فى رَعِیَّةٍ، وَ لا تُخاطِرَ الَّا بِوَثیقَةٍ. وَ فى یَدَیْکَ مالٌ مِنْ مالِ اللَّه عَزَّوَجَلَّ وَ انْتَ مِنْ خُزَّانِهِ حَتَّى تُسَلِّمَهُ الَىَّ وَ لَعَلّى انْ لَّا اکُونَ شَرَّ وُلاتِکَ لَکَ» «1»
♻️ بى گمان کارى که به تو سپرده شده طعمه و لقمه اى براى تو نیست، بلکه امانتى است بر گردن تو و تو زیر نظر کسى هستى که بالاتر از تو است.
براى تو شایسته نیست که درباره ملّت استبداد بورزى و خودسرانه تصمیم بگیرى؛ یا بى در دست داشتن سندى اطمینان بخش، به کار خطیرى اقدام کنى. بخشى از مال خداى و عزوجلّ را در اختیار دارى که خزانهدار آن هستى تا به خودِ من بسپارى. در این صورت امیدوارم که من نیز برایت زمامدار بدى نباشم.
💦 نکته ها و پیام ها
1- پست و مقام و مسؤولیت در فرهنگ دینى، امانتى است موقّت، براى ارائه خدمت نه طُعمه اى است براى ارتزاق و اختلاس و منبع درآمد و تجارت.
2- رعایت سلسله مراتب در مراکز نظامى و ادارى، لازم و مطلوب اسلام است. هر مقام و مسؤولى باید به عملکرد زیر مجموعه هاى خود اشراف داشته باشد و آنها را به حال خود واننهد و با برنامه ثابت و سنجیده از آنها توضیح بخواهد و در نقطه هاى آغازین لغزش و انحراف، توبیخشان کند. تسامح و تساهل را سپر ساختگى قرار ندهد که آن را زمان و شرایط خاصّى است که در محدوده خود، باید، اعمال شود و از تعمیم و توسعه بىمورد آن، پرهیز گردد.
3- حاکمان در هر رتبه که هستند باید اموال عمومى را پاس بدارند و خودسرانه درباره آن تصمیم نگیرند بلکه به عنوان صندوقدار امین عمل کنند؛ باشد که راههاى سوء استفاده مالى تا حدودى بسته شود و بودجه هاى لازم از مجارى صحیح و معین هزینه گردد.
📒(1)- نهج البلاغه، نامه 5
امیرالمومنین علیه السلام:
🌴 «ایُّهَا النَّاسُ، الزَّهادَةُ قِصَرُ الْامَلِ وَ الشُّکْرُ عِنْدَ النِّعَمِ وَ الْوَرَعُ عَنْدَ الَمحارِمِ» «1»
🌴 اى مردم، زهد یعنى کوتاهى آرزو، شکر و سپاس در برابر نعمتها و پارسایى در مقابل گناهان!
💦 توضیح:
1- زهد از جنبه روانى؛ دلبسته نبودن به دنیا و مظاهر آن و از جنبه عملى؛ چشمپوشى از پارهاى لذّتها و تمتّعهاى مادى است.
2- معناى حقیقى زهد، برخوردار نشدن از نعمتهاى دنیا و انزواطلبى نیست، بلکه برخوردارى از دنیا و نعمتهاى آن، در حدّى است که موجب غفلت انسان از خدا نگردد. این معنا از زهد در کلام امیر مؤمنان على علیه السلام اینگونه آمده است:
الف- زهد، کوتاهى آرزوها، براى رهایى از قید اسارت اشیاء و اشخاص است. پس زاهد، آرزوهاى طولانى و حبّ دنیا را از دل بیرون مىکند تا حبّ محبوب اصلى (خدا) محفوظ باشد و به هیچ کس و هیچ چیز جز خدا دل نمىبندد.
ب- از مظاهر زهد، شکر نعمتها است. شکر نعمتها انسان را به صاحب همه مواهب و نعمتها نزدیک و دلبسته مىکند.
ج- زهد؛ در حریم محرمات پارسایى گزیدن است. زهد به این معنا، آزاد شدن انسان از اسارت تمایلات نفسانى و لذات محرّم دنیوى است، زیرا تا انسان از قید هواپرستى و پلیدىهاى گناهان آزاد نشود، سرزمین دلش براى رشد و نمو معنوى و پذیرش انوار تابناک ملکوتى آماده نمىشود.
فلسفه پرهیز از گناهان صیانت روح از زشتىها و پلیدى هاست، از این رو، پرهیز از مکروهات نیز براى انسان زاهد، براى رسیدن به زهد واقعى لازم است.
📒 (1)- نهج البلاغه، خطبه 80
مام صادق علیه السلام فرمودند:
«اَلعالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِسُ»؛ آن کس که به زمان خویش دانا و آشنا باشد، شبهات به او هجوم نمی آورند. (1)
🌺 شرح حدیث🌺
«لوابس» به معنای شبهات است، یعنی اموری که بر انسان مشتبه می شود و او درست و نادرست، حق و باطل و راه و بیراهه را نمی شناسد و دچار فتنه و فساد و گمراهی می گردد.
«زمان شناسی»، به انسان بصیرت و آگاهی می دهد.
زمان شناس، کسی است که ویژگیهای عصر و زمان خود را بشناسد، از دشمنان، دشمنیها، خطرها و خطرآفرینان باخبر باشد، نفاق را بشناسد، حیله های رایج را بداند، دستهای پنهان در پشت قضایا و حوادث را بشناسد، مردم شناس باشد و ریشه حوادث و بحرانها را بداند.
بصیرت و شناخت، مثل چراغی است که راه انسان را روشن می کند.
حرکت در جاده تاریک، خطرناک است. ممکن است دشمنانی در کمین باشند، یا گودال هایی بر سر راه باشد، یا حیوانی وحشی حمله کند و آسیب برساند.
امّا آشنایی به زمان و بصیرت نسبت به مسائل روز، سبب می شود، انسان فریب نخورد و مورد سوءاستفاده قرار نگیرد.
این نکته، هم در مسائل اجتماعی و روابط با مردم است و هم در مسائل سیاسی و خطوط جناحها، گروهها و احزاب.
چه بسیار افرادی که به سبب سادگی و ناآگاهی، به گمراهی افتادند و آبرو و ایمانشان بر باد رفت.
زمان شناسی، سدّی در برابر هجوم شبهه ها و فتنه هاست.
(1) الکافی (ط- الاسلامیه)، ج1، ص27
پرسش : چگونه می توان خدمتگزار امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) و مرتبط با ایشان بود؟
پاسخ : بهترین راه خدمت به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) پایبندى به دین و باورهاى دینى و عمل به احکام و دستورات الهى است. چون خود وجود مبارک ایشان بالاترین رسالتش اجراى دین الهى به نحو کامل و در همه ابعاد آن است و خشنودى آن بزرگوار و رضایت ایشان در پایبندى به احکام الهى و حفظ حرمتهاى الهى است. بهترین راه ارتباط با ایشان ربطى باطنى و درونى است که در اثر محبتورزى به آن بزرگوار در درون انسان حاصل مى گردد و خواندن دعاهایى که در رابطه با ایشان است مانند دعاى فرج و زیارت آل یس و دعاى ندبه و رفتن به مکانهاى مقدس همچون مسجد جمکران که مورد نظر و تأیید ایشان است و در یک جمله به یاد ایشان بودن و از ایشان غافل نگشتن بهترین راه ارتباط با ایشان است. چون اگر انسان زیاد به یاد کسى بود و نام او را فراموش نکرد محبت او در دلش جا مى گیرد و این محبت باعث مى شود که خلق و خوى آن محبوب در درون انسان ظهور یابد و انسان از او رنگ و بو بگیرد. باید توجه داشت که بناى آفرینش و سنت الهى در آفرینش انسان بر امتحان و آزمایش مى باشد و باید انسان با اختیارى که خداوند به او عطا کرده است و با راهنمایى عقل و وحى و سفارشات بزرگان دین راه رشد و هدایت را بیابد و در این مسیر گام نهد و ایمان و باور و پایبندى انسان به اصول و ارزشها باید در مواجهه با ناملایمات و سختى ها خود را نشان دهد. در معرکه فضیلت و رذیلت و تمایلات رحمانى و شیطانى باید معلوم گردد و مؤمن کیست و چه کسى مى تواند در میدان مبارزه با هواهاى نفسانى و جلوههاى شیطانى پایدار و استوار بماند و پیروز این میدان باشد. باید با استمداد از خداوند و اولیاى او در راه بندگى خداوند و عمل به دین الهى ثابت قدم باشیم.
برای اطلاع بیشتر به سایت پاسخکده مراجعه کنید: http://pasokhkadeh.ir/14481
چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن ، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوبار صبح ، ظهر نه غروب شد نیامدی
اللهم عجل لولیک الفرج
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نشسته بود، عزرائیل به زیارت آن حضرت آمد، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از او پرسید: ای برادر! چندین هزار سال است که تو مأمور قبض روح انسانها هستی، آیا در هنگام جان کندن آنها دلت برای کسی رحم آمد؟
عزرائیل گفت: در این مدت دلم برای دو نفر سوخت:
1. روزی دریا طوفانی شد و امواج سهمگین دریا یک کشتی را در هم شکست، همه سرنشینان کشتی غرق شدند، تنها یک زن حامله نجات یافت، او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد و در جزیره ای افکند، در این میان فرزند پسری از او متولد شد، من مأمور شدم جان آن زن را قبض کنم، دلم به حال آن پسر سوخت.
۲. هنگامی که شداد بن عاد، سالها به ساختن باغ بزرگ و بهشت بی نظیر خود پرداخت، و همه توان و امکانات ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد، و خروارها طلا و گوهرهای دیگر برای ستونها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل شد.
وقتی که خواست از آن دیدار کند، همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست از رکاب بر زمین نهاد، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را قبض کنم آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد، دلم به حال او سوخت از این رو که او عمری را به امید دیدار بهشتی که ساخته بود به سر برد، سرانجام هنوز چشمش بر آن نیفتاده بود، اسیر مرگ شد.
در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسید و گفت: ای محمد! خدایت سلام میرساند و میفرماید: به عظمت و جلالم سوگند که آن کودک همان شداد بن عاد بود، او را از دریای بی کران به لطف خود گرفتیم، بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم، در عین حال کفران نعمت کرد، و خودبینی و تکبر نمود، و پرچم مخالفت با ما برافراشت، سرانجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت، تا جهانیان بدانند که ما به کافران مهلت می دهیم ولی آنها را رها نمی کنیم،
چنان که در قرآن میفرماید: «انَّما نُملِی لَهُم لِیَزدادُوا اِثماً وَ لَهُم عَذابٌ مُهینٌ»؛ ما به آنها مهلت می دهیم تنها برای این که بر گناهان خود بیفزایند، و برای آنها عذاب خوارکننده ای آماده شده است. (سوره آل عمران آیه ۱۷۸)
منبع: جوامع الحکایات، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، صفحه ۳۳۰